Metonymia en Metafoor, deze rendering vraagt aandacht voor het dubbelzinnige en de kennis die hieruit voort kan komen.

In Researching the Visual (Emmison, M, Smith, P, & Mayall, M. 2012), staat onherroepelijk beschreven dat visuele content waarde verliest als de visuele geletterdheid van de ontvanger van de beelden onderontwikkeld is. Hierdoor zitten er aan het gebruik van Visueel Onderzoek altijd twee kanten, is het altijd dubbelzinnig. De maker creëert een beeld, een fotograaf kijkt anders dan een minder visueel ontwikkeld individu. Hierdoor kan er informatie verloren gaan bij de communicatie door beeld tussen de maker en de ontvanger. De maker wil een verhaal vertellen met een beeld, een ontvanger wil een verhaal zien in het beeld. Het is vaak afhankelijk van het inlevingsvermogen van de ontvanger, de capaciteiten van de ontvanger mogen nooit voor lief worden genomen als men communiceert door het gebruik van visueel onderzoek. Wanneer visueel onderzoek zonder twijfel werkt, is wanneer er een gelijke emotie of dreiging speelt. Vaak door onderwerpen die met een specifieke cultuur te maken hebben is dit eenvoudiger, het gemeenschappelijk gevoel is gelijkgestemd. In mijn case study werd het visueel onderzoek vooral ingezet als ‘visual storytelling’, door samenwerking in de analyse van de beelden, wat er met mijn studenten gebeurde, wordt de discrepantie tussen de onderzoeker en het onderwerp verkleind. Zij hadden een gemeenschappelijk doel, waardoor de analyse van de beelden betrouwbaarder bleek.

Het dubbelzinnige in de case study met Visueel Onderzoek ligt vooral in het gebruik van eigen gemaakt materiaal en de analyse van mijn studenten daarop. Zij kijken als fotograaf, maar ook als mens. Man of vrouw, er zit een zekere dubbele bodem in elke foto. Ze bedoelen er iets mee, maar wellicht roept de foto een heel andere emotie op bij de ontvanger. Zo leert zowel de maker als de ontvanger van deze vorm van onderzoek.

In beeld ben ik juist daardoor gaan werken met dubbelopnamen. De multi-interpretabelheid van mijn beelden wordt daardoor vergroot, wat een voordeel is om de dialoog op gang te brengen bij het analyseren van het beeld. De uitkomst is nooit een vaststaand gegeven, maar blijft in beweging, zoals altijd bij visueel onderzoek.